رابطه زمانی

---

رابطه زمانی، از اصطلاحات علم منطق بوده و به لفظ دالّ بر نسبت حکمیه و زمان تحقق آن نسبت گفته می‌شود.

۱ - توضیح اجمالی

---

رابطه زمانی، از اصطلاحات علم منطق بوده و به لفظ دالّ بر نسبت حکمیه و زمان تحقق آن نسبت گفته می‌شود.

۱.۱ - اقسام رابطه

رابطه بر دو قسم است:
رابطه زمانی و رابطه غیر زمانی.
مراد از رابطه زمانی، لفظی است که بر اسناد محمول به موضوع در زمان معیّن دلالت می‌کند؛ یعنی علاوه بر نسبت حکمیه بر زمان تحقق آن نسبت نیز دلالت می‌کند؛
مثل آنکه می‌گویند: نادر دلیر بود و یا: فلان کودک مردی پرکار خواهد بود. الفاظ «بود» و «خواهد بود» علاوه بر حکم، بر زمان وقوع نسبت حکمیه نیز دلالت می‌کنند. افعال ناقصه در زبان عربی نقش روابط زمانی را ایفا می‌کنند.
تعابیر دیگر از رابطه زمانی عبارت‌اند از: افعال ربطی، افعال ناقصه، کلمات زمانیه، کلمه ناقصه، کلمه وجودی، لفظ وجودی، و ادات رابطه زمانی.
رابطه زمانی به کلمات وجودیه حملیه و کلمات وجودیه شرطیه تقسیم می‌شود. توضیح هر یک به طور مستقل آمده است.

۲ - پانویس

---